Untitled genially

Romeo i Julia - historia pewnej miłości.

Basic guide to create an awesome presentation

Tragedia Romeo i Julia powstała we wczesnym okresie twórczości dramatopisarskiej Szekspira, przypuszcza się, że w latach 1591 – 1595. Szekspir opisał istniejącą już opowieść. Historia kochanków wywodzących się ze zwaśnionych rodów była popularna we Włoszech od XV w. Zainspirowała również angielskich twórców, na których utworach oparł się Szekspir.

Romeo Monteki – to bohater, którego poznajemy jako niedojrzałego emocjonalnie młodzieńca. Czas zajmują mu zabawy z przyjaciółmi oraz zabiegi o pozyskanie względów tajemniczej Rozaliny. Wydaje się, iż ulegając modzie, przyjmuje pozę nieszczęśliwego kochanka. Pod wpływem miłości do Julii Romeo zmienia się, dojrzewa. Głębokie, odwzajemnione uczucie odkrywa jego wrażliwość, dla niego jest w stanie stanąć ponad nienawiścią rodzin, narazić się na gniew najbliższych, przebaczyć wrogom, wreszcie poświęcić wszystko, nawet życie.

Miłość do Rozaliny wydaje się dziecinna, niektórzy uważają, że jest jedynie wstępem dla prawdziwego, dojrzałego uczucia, jakim Romeo obdarzył Julię. To uczucie bardzo trudne, bo musi on pogodzić miłość do córki Kapuleta z nienawiścią, jaką darzy jego i całą rodzinę Julii.

Romeo o Rozalinie

Romeo o Julii

Dowiedz się zatem, że anioł kobieta, Którąm ukochał, jest z krwi Kapuleta. Jego to dziecko i nadzieja cała; Jak ja ją, tak mnie ona ukochała. I do jedności, która nas już splata, Brakuje tylko, byś nas ty dla świata Stułą zjednoczył. Gdzie, o jakiej dobie Dozgonną miłość przysięgliśmy sobie, Powiem ci idąc, czcigodny kapłanie; Błagam cię tylko, niech się to dziś stanie

Niestety! Czemuż, z zasłoną na skroni, Miłość na oślep zawsze cel swój goni! (…) W grze tu nienawiść wielka, lecz i miłość. O! wy sprzeczności niepojęte dziwa! Szorstka miłości! nienawiści tkliwa! Coś narodzone z niczego! Pieszczoto Odpychająca! Poważna pustoto! Szpetny chaosie wdzięków! Ciężki puchu! Jasna mgło! Zimny żarze! Martwy ruchu! Śnie bez snu! Taką to w sobie zawiłość, Taką niełączność łączy moja miłość. Czy się nie śmiejesz?

Wypowiedź Romea o Rozalinie wydaje się nazbyt egzaltowana, sentymentalna, zdradza sztuczność uczucia.

Romeo to człowiek, który często działa pod wpływem emocji, śmiertelnie rani zabójcę przyjaciela, choć wie, że ten czyn jeszcze bardziej podzieli rodziny Kapuletów i Montekich. Ostateczny przełom dokonuje się w bohaterze na wieść o śmierci ukochanej. Romeo kierowany rozpaczą wykazuje się w swym postępowaniu konsekwencją: zdobywa truciznę i wraca do Werony by umrzeć przy Julii.

Julia Kapulet – to bardzo młoda, czternastoletnia dziewczyna. Początkowo ulega woli rodziców, gdy ci postanawiają, iż zostanie żoną Parysa. PANI KAPULET Chcesz–że go? powiedz krótko, węzłowato. JULIA Zobaczę, jeśli patrzenia dość na to; Nie głębiej jednak myślę w tę rzecz wglądać, Jak tobie, pani, podoba się żądać.

Julia diametralnie zmienia się pod wpływem miłości do Romea, staje się świadoma swych potrzeb i pragnień. Z podporządkowanej rodzicom dziewczynki zmienia się w kobietę, która ponad wszystkim stawia miłość do ukochanego. Wykazuje się jednocześnie rozsądkiem i ostrożnością, nie przyjmuje bezkrytycznie zapewnień Romea o jego miłości, chce dowodu wierności i oddania w postaci ślubu.

John William Waterhouse, Julia (Niebieski naszyjnik) (1898)

Julia działa w sposób zdecydowany i konsekwentny. Wykazuje się opanowaniem, gdy matka rozmawia z nią o chęci dokonania zemsty na młodym Montekim po zabiciu przez niego Tybalta. Mimo iż sytuacja kochanków wydaje się beznadziejna, postanawia za wszelką cenę połączyć się z mężem. Musi wykazać się siłą i odwagą, bo działa sama i realizuje bardzo ryzykowny plan. Czuje strach, ale jest gotowa na każde poświęcenie.

Czas akcji nie został dokładnie określony, jednak w scenie 3 aktu I Marta mówi o trzęsieniu ziemi, które miało miejsce przed jedenastoma laty. To pozwala umiejscowić akcję utworu w roku 1591. Wydarzenia rozgrywają się w lecie, akcja sztuki obejmuje 5 dni i 5 nocy.

Miejsce akcji:akcja toczy się w Weronie: na miejskim placu, w komnatach i ogrodach Kapuleta, w celi ojca Laurentego oraz na cmentarzu. Wyjątkiem jest tu scena 1 piątego aktu, która rozgrywa się w Mantui.

Werona

Miasto położone w północno-wschodnich Włoszech, u podnóża Alp Weneckich, nad Adygą i jeziorem Garda, pomiędzy Mediolanem a Wenecją.

Panorama domu Julii. W rzeczywistości dom należał do rodziny Cappelletti (Capuleti)

Słynny balkon i posąg przedstawiający Julię

Dzięki Williamowi Szekspirowi Werona jest dziś miastem szczególnie znanym i podziwianym na świecie, jednak on sam nigdy jej nie odwiedził.

Cechy gatunkowe utworu: 1. Złamanie zasady 3 jedności: - czas akcji – 5 dni i nocy, - miejsce akcji – wiele miejsc w Weronie oraz Mantui, - kilka wątków – nienawiść rodowa, miłość. 2. Wprowadzenie scen zbiorowych, np. akcja rozgrywa się na placu miejskim w Weronie. 3. Występowanie bohaterów dynamicznych – zmieniających się pod wpływem zdarzeń. To jednostki targane uczuciami i namiętnościami. 4. Złamanie zasady decorum: – ukazanie scen śmierci Romea, Julii i innych bohaterów,- wprowadzenie wyrazów potocznych, a nawet wulgaryzmów. 5. Sceny tragiczne przeplatają się z komicznymi. 6. Ograniczenie roli chóru – pojawia się on zaledwie dwa razy (przedstawia zarys akcji i główną oś konfliktu dramatycznego).

Waśń dwóch rodów jest siłą podobną do antycznego przeznaczenia. To ona wpływa na wszystkie istotne działania bohaterów i je kształtuje. Doprowadza do śmierci Merkucja i Tybalta. Jest to moment kulminacyjny akcji, po którym już nie ma dobrych rozwiązań. Siła zewnętrzna (nienawiść) decyduje o dalszych losach kochanków i w konsekwencji prowadzi do ich śmierci. Tragizm tego dramatu wynika zatem z napięcia między przeznaczeniem a dążeniami głównych bohaterów – z napięcia między nienawiścią i miłością.

Romeo i Julia muszą wielokrotnie wybierać między przeciwstawnymi wartościami: przede wszystkim pomiędzy posłuszeństwem rodzicom i lojalnością wobec swoich rodzin a swoją miłością i chęcią spełnienia.

W odróżnieniu od innych tragedii Szekspira ta sztuka nie pozostawia nas w przekonaniu, że życie nie ma większej wartości. W tragedii kończącej się samobójstwem bohaterów miłość przezwycięża zło. Nienawiść panująca między zwaśnionymi rodami zostaje zastąpiona przez współczucie i zgodę.

Wykonaj w zeszycie tabelę, w której porównasz tragedię antyczną z utworem Romeo i Julia:

Cechy tragedii antycznej

Romeo i Julia

Zadanie: Antygona i Julia – kobiety, które poświęciły życie dla miłości. Porównaj ich postawy, wskaż podobieństwa i różnice w sposobie kreacji tych bohaterek.

Dziękuję za uwagę! K. Golec