Komunikacja w rodzinie

KOMUNIKACJA W RODZINIE

NIE TYLKO W CZASIE PANDEMII

KOMUNIKACJA

Komunikacja w rodzinie to sposób, w jaki nawzajem porozumiewają się jej poszczególni członkowie, są to ich oddziaływania i zachowania, werbalne i niewerbalne. To zamknięty system z siecią wzajemnych powiązań między jej członkami: matką a dzieckiem, ojcem i dzieckiem oraz między rodzeństwem. Czasem do tego systemu mogą dołączyć inni członkowie rodziny, na przykład dziadkowie czy przyjaciele rodziny. Oddziaływanie między poszczególnymi członkami rodziny ma charakter cyrkularny, czyli jedna osoba wpływa na drugą, a tym samym na pozostałych.

Dobra komunikacja to taka, w której są jasne, zrozumiałe przekazy przy jednoczesnej próbie zrozumienia drugiej strony.

"Większość ze znanych mi ludzi sukcesu więcej słucha niż mówi”"

Bernard Baruch

"Dwa monologi nie czynią dialogu. "

Jeff Daly

KOMUNIKACJA

Dobra komunikacja to taka, w której są jasne, zrozumiałe przekazy przy jednoczesnej próbie zrozumienia drugiej strony.

Komunikacja w rodzinie to sposób, w jaki nawzajem porozumiewają się jej poszczególni członkowie, są to ich oddziaływania i zachowania, werbalne i niewerbalne. To zamknięty system z siecią wzajemnych powiązań między jej członkami: matką a dzieckiem, ojcem i dzieckiem oraz między rodzeństwem. Czasem do tego systemu mogą dołączyć inni członkowie rodziny, na przykład dziadkowie czy przyjaciele rodziny. Oddziaływanie między poszczególnymi członkami rodziny ma charakter cyrkularny, czyli jedna osoba wpływa na drugą, a tym samym na pozostałych.

"Większość ze znanych mi ludzi sukcesu więcej słucha niż mówi”"

Bernard Baruch

"Dwa monologi nie czynią dialogu. "

Jeff Daly

Komunikacja to umiejętność, której można się nauczyć. To jak jazda na rowerze czy pisanie na maszynie. Jeśli tylko nad nią popracujesz, możesz bardzo szybko poprawić jakość każdej części swojego życia.

Brian Tracy

CZAS

Czas – najważniejsze, co możesz dać swojemu dziecku

Według badań*:

Tyle czasu matki spędzają przeciętnie na aktywnej obecności z dzieckiem w ciągu dnia.

30 minut

Tyle czasu ojcowie spędzają przeciętnie na aktywnej obecności z dzieckiem w ciągu dnia.

10 minut

*Mówimy o czasie przeznaczonym dla dziecka, kiedy rodzice nie zajmują się – w jego towarzystwie – zakupami, sprzątaniem, nie rozmawiają przez telefon, nie oglądają telewizji, nie korzystają z komputera. Są tylko dla niego.O takim czasie mówi się, że to czas dla dziecka wartościowy. Dajemy go jednak dzieciom za mało. Za mało na rozmowę, zabawę, czytanie.

You can write a subtitle here

Na co dzień głównym naszym problemem jest brak czasu. Aktualnie ta sytuacja wygląda różnie.

Część z nas z powodu ograniczeń może spędzić więcej czasu z rodziną. Niektórzy otrzymali dodatkowe zadania, nie tylko w pracy, ale i w domu, np. przejęli część odpowiedzialności za naukę swoich dzieci. Mimo to warto każdego dnia znaleźć CZAS dla swojej rodziny.

Na słowo CZAS składają się litery symbolizujące ważne potrzeby dziecka: C jak cierpliwość, Z jak zachwyt okazywany dziecku, A jak akceptacja i S jak szacunek do dziecka.

Irena Koźmińska, prezes Fundacji „ABCXXI – Cała Polska czyta dzieciom”

UCZUCIA

JAK POMÓC BLISKIM W RADZENIU SOBIE Z UCZUCIAMI?

Słuchaj uważnie

Zaakceptuj uczucia. Nie musisz dawać rad. Czasem wystarczy zwykłe "rozumiem", "mhm".

Zamień pragnienia w fantazję. Do dzieci: "Chciałabym mieć magiczną różdżkę, by to wyczarować!".

Nazwij uczucia. Nie mów "Nie płacz", "To nic takiego", tylko "To może boleć", "Pewnie jest Ci przykro".

WSPÓŁPRACA

INDEKS ANTYWSPÓŁPRACY - CZYLI CZEGO UNIIKAMY...

PRZEZYWANIE "Ale z Ciebie leń!" "Ale bałagan w pokoju! Straszny flejtuch z Ciebie."

STRASZENIE "Jeśli nie wyplujesz gumy, sam Ci ją wyjmę!"

OBWINIANIE "Ślady Twoich brudnych palców znów są na drzwiach! Dlaczego zawsze to robisz?!"

SARKAZM "Czy to Twoje zadanie? Czy nauczyciel zna chiński, bo ja nie mogę tego przeczytać!"SASSa

PROROCTWO "Jak tak będziesz się zachowywał, zostaniesz nikim!"

PORÓWNANIA "Nie możesz być taki jak Twój brat?"

KOMUNIKATY ZACHĘCAJĄCE DO WSPÓŁPRACY

Opisz, co widzisz lub przedstaw problem.

Udziel informacji.

Napisz liścik.

Porozmawiaj o swoich uczuciach.

Powiedz to jednym słowem.

Opisz, co widzisz lub przedstaw problem.

Zamiast oskarżać, krzyczeć, używać sarkazmu

"Widzę, że nasz pies chodzi nerwowo koło drzwi." "Zostawiłeś zapalone światło w łazience."

"Cały dzień nie wyprowadziłeś psa. Nie zasługujesz na to, żeby go mieć". "Ile razy muszę Ci mówić, że zostawiłeś zapalone światło w łazience?!"

VS

Trudno jest robić to, co należy, kiedy ktoś cię oskarża, wytykając twoje błędy zachowania.

Dużo łatwiej skoncentrować się na problemie, kiedy ktoś ci go po prostu przedstawi.

Udziel informacji.

Zamiast oskarżać, krzyczeć, używać sarkazmu

"Ściany nie są do pisania. Służy do tego papier." "Bardzo byś mi pomogła, gdybyś uszykowała stół do obiadu."

"Jeśli jeszcze raz złapię Cię na pisaniu po ścianach, dostaniesz w skórę!". "Nigdy nie przyjdzie Ci do głowy, żeby mi pomóc w pracach domowoych, prawda?!"

VS

Informacja jest łatwiejsza do przyjęcia niż oskarżanie.

Powiedz to jednym słowem.

Zamiast oskarżać, krzyczeć, używać sarkazmu

"Znowu wychodzisz bez śniadania! Zapomniałabyś własnej głowy, gdyby nie była przytwierdzona". "Przyrzekałeś, zanim wzięliśmy psa, że będziesz go codziennie karmił. Już trzeci raz w tym tygodniu Ci przypominam. Zaczynam mieć tego powyżej uszu. Ciągle coś nie tak. Po co Ci ten pies?!"

"Magda, śniadanie." "Tomek, pies."

VS

Dzieci nie lubią słuchać wykładów, długich kazań. Mniej znaczy więcej. Krótsze przypomnienie jest lepsze. Dłuższą rozmowę lepiej zostawić na moment, kiedy oboje będziecie spokojni i będziecie mieć czas.

Porozmawiaj o swoich uczuciach.

Zamiast oskarżać, krzyczeć, używać sarkazmu

"Nie lubię, kiedy mnie ciągniesz za rękaw." "Nie lubię, kiedy mówisz mi, że muszę coś zrobić. Chciałabym, żebyś do mnie powiedziała, np. Mamo, jestem gotowa. Czy możesz mnie zawieźć?"

"Przestań! Jesteś taki natrętny!". "Co Ty sobie myślisz, mówiąc, że muszę Cię zawieźć?! Zachowujesz się jak nieznośny dzieciak"

VS

Mamy prawo do swoich emocji i ich wyrażania. Zaczynaj o nich mówić od zwrotów typu "ja", "ja czuję", "dla mnie" itp.

Napisz liścik.

Zamiast oskarżać, krzyczeć, używać sarkazmu

Karteczka na telewizorze: "Zanim go włączyć, sprawdź czy odrobiłeś wszystkie lekcje."

"Znów całe popołudnie oglądałeś telewizję?! A zadania? Nie można na Ciebie liczyć!".

VS

Liścik jest dobry dla dzieci, ale dla Twojej żony lub Twojego męża karteczka z prośbą o zrobienie czegoś, też może być skuteczną formą komunikacji.

ROZWIAZYWANIE PROBLEMÓW

GDY DZIECKO NIE CHCE WSPÓŁPRACOWAĆ...

Wyraź ostry przeciw, nie atakując charakteru. "Nie zgadzam się, żebyś biegał po sklepie. Nie lubię tego. To przeszkadza kupującym." "Nie lubię, gdy się spóźniasz. Niepokoję się wtedy. Nie rób tego więcej."

Wskaż, w czym dziecko może Ci pomóc. Na przykład, gdy biega w sklepie: "Przynieś mi proszę 5 cytryn."

Zaproponuj wybór. "Tomek, w sklepie się nie biega. Możesz iść lub usiądziesz na wózku."

Przejmij inicjatywę.

Pokaż, jak może naprawić błąd.

Wyraź swoje uczucia i określ oczekiwania.

"Popsułeś telefon, który Ci pożyczełem. Możesz go zanieść do naprawy i zapłacić ze swojego kieszonkowego.

"Tato, Twój komputer jest zabezpieczony hasłem." "Tak, korzystałeś z niego w niewłaściwy sposób. Chcę móc korzystać z niego w bezpieczny sposób."

Daj dziecku odczuć konsekwencje. "Ostatnio biegałeś po sklepie, dzisiaj nie idziesz ze mną." "Spóźniłeś się dwukrotnie, dzisiaj nie wyjdziesz na podwórko."

Martwię się, gdy się spóźniasz. Oczekuję, że od dzisiaj zaczniesz przychodzić do domu punktualnie.

ABY ROZWIĄZAĆ PROBLEM::

KROK 1. Porozmawiaj o dziecięcych uczuciach i potrzebach. KROK 2. Porozmawiaj o twoich i partnera/partnerki uczuciach i problemach. KROK 3. Wspólnie zastanówcie się nad znalezieniem korzystnego dla obu stron rozwiązania. KROK 4. Spisz wszystie pomysły - bez oceniania. KROK 5. Zadecyduj,cie, który pomysł jest najlepszy.

Rodzina jest jak gałęzie drzewa. Wszyscy rośniemy w innych kierunkach, lecz zawsze łączą nas korzenie.

Anna H. Niemczynow - Jej portret

Katarzyna Wiercińska

Dziękuję!

Bibliografia: 1. Adele Faber, Ealine Mazlish "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły." 2. SafeKiddo "Komunikacja w rodzinie"